|
|
Wysłane 19 lipca 2019 przez: Danuta Kubala W lipcu 2019 r. w Jaworzańskim Oddziale PTEw oprócz comiesięcznego spotkania odbyła się również pierwsza w tym roku wycieczka, tym razem do Chorzowa i Będzina.
 Ks. Tomasz Bujok - prelegent Na spotkaniu 1 lipca 2019 r. temat „Moje wrażenia z wakacyjnej podróży na Cypr” przedstawił ks. Tomasz Bujok z Drogomyśla Pruchnej. Prelegent jak zwykle w bardzo ciekawy i budzący zainteresowanie sposób opowiadał o swoich przeżyciach z podróży. Przy pomocy prezentacji multimedialnej poznaliśmy najciekawsze miasta Cypru – Pafos, Nikozję, Larnakę, zamek w Kolossi i kościół Agia Kyriaki.
Czytaj dalej »
Wysłane 06 lipca 2019 przez: Andrzej Żabka  Teresa i Dariusz Gola - prelegenci 29 czerwca 2019 r. odbyło się 55. spotkanie PTEw w Żorach. Tym razem tematem spotkania była droga do Santiago de Compostela. Jest to jedna z trzech najstarszych tras pielgrzymkowych. Już w X wieku podążali nią ludzie rozpoczynając zazwyczaj długą i niebezpieczną podróż od drzwi własnego domu. Dawniej pielgrzymowanie miało wyłącznie charakter religijny – bodźcem do wyruszenia w tę podróż była prośba o długo oczekiwane dziecko, podziękowanie za otrzymane łaski lub pokuta za grzechy. Goethe pisał: „Drogi św.Jakuba ukształtowały Europę” i tak właśnie było – ludzie podróżowali konno lub pieszo najczęściej drogą francuską, ale także portugalską. Po szczęśliwie przebytej drodze dzielili się ze swoimi bliskimi wiadomościami o ówczesnej Europie i obyczajach.
Dzisiaj do Santiago wiedzie kilka popularnych szlaków pieszych i rowerowych. Szlak przemierza się we własnym tempie w dwie, trzy osoby, często także w pojedynkę. Na nocleg zatrzymuje się w specjalnych schroniskach dla pielgrzymów – albergach. W dzisiejszych czasach wielu ludzi wyrusza w drogę niekoniecznie z pobudek religijnych, ale również z powodów turystycznych i krajoznawczych. Przejście drogi francuskiej zajmuje wprawnemu piechurowi ponad miesiąc – trasa wynosi ok. 800 km, ale można również wybrać krótszy odcinek drogi.
Czytaj dalej »
Wysłane 29 czerwca 2019 przez: Władysław Sosna  Adam Bunsch (1896-1969)
Program czerwcowy przewidywał trzy spotkania klubowe i jedną wycieczkę.
Na pierwszym czerwcowym czwartku 6 czerwca 2019 r. Stanisława Ruczko zaprezentowała postać Adama Bunscha (1896-1969), malarza, dramaturga i pedagoga, który ponad 20 lat swojego pracowitego życia spędził w Bielsku i wiele zrobił dla jego kulturalnego ożywienia, zwłaszcza w okresie międzywojennym. Dziś jest postacią prawie zapomnianą, upamiętnioną jedynie skromną tablicą na jednej z kamienic przy ul. Adama Mickiewicza w Bielsku-Białej.
 Adam Bunsch, Kula karabinowa (1930) Adam Bunsch urodził się w Krakowie 20.12.1896 r., tam też ukończył Gimnazjum św. Anny (1914). Z początkiem I wojny światowej rodzice Alojzy i Maria z Sadłowskich wyjechali do Wiednia. Ledwo Adam rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Wiedeńskim i malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych, został zaciągnięty do wojska austriackiego. Szczęśliwie przetrwał wojnę niezaszeregowany do jednostek frontowych. W 1918 r. podjął przerwane studia, tym razem na Uniwersytecie Jagiellońskim i Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem mistrza Józefa Mehoffera. Zasilił także szeregi Wojska Polskiego, uczestniczył w walkach o Lwów, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Zdemobilizowany, w 1921 r. uzyskał dyplom ASP a także absolutorium z filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim, zdał także egzamin nauczycielski.
Czytaj dalej »
Wysłane 14 czerwca 2019 przez: Danuta Kubala  Mikołaj Rej (1505-1569) Na spotkaniu PTEw w Jaworzu, 3 czerwca 2019 r. temat „Mikołaj Rej z Nagłowic – ojciec literatury polskiej i protestancki publicysta epoki Odrodzenia w 450. rocznicę śmierci”, przedstawiła Małgorzata Kobiela Gryczka z Jaworza. Prelegentka w bardzo ciekawy sposób, w formie opowieści przedstawiała sylwetkę Mikołaja Reja.
Mikołaj Rej z Nagłowic herbu Oksza był polskim poetą i prozaikiem doby Renesansu, teologiem ewangelickim, publicystą oraz tłumaczem. Był posłem na sejm. Zwany był również „ojcem literatury polskiej”, a przede wszystkim wybitnym humanistą. Należał do frakcji postępowej szlachty, która chciała przeprowadzić liczne reformy państwowe mające na celu poprawę życia społecznego obywateli Rzeczypospolitej. Urodził się 4 lutego 1505 r. w Żurawnie pod Haliczem w zamożnej rodzinie szlacheckiej. Uczył się najpierw 2 lata w Skalbmierzu, potem kolejne 2 lata we Lwowie, a następnie rozpoczął studia w Akademii Krakowskiej, które jednak po roku przerwał i wrócił do Żurawna. W 1525 r. ojciec wysłał Reja na dwór magnacki Andrzeja Tęczyńskiego. Był to moment przełomowy w jego życiu: zdobył tam przede wszystkim ogładę towarzyską, uczył się literatury, stylistyki i ortografii. Został sekretarzem Tęczyńskiego.
Czytaj dalej »
Wysłane 02 czerwca 2019 przez: Władysław Sosna  Leonardo da Vinci (1452-1519) - autoportret (ok. 1505) 2 maja 2019 r. Dokładnie 500 lat temu zmarł jeden z największych geniuszy świata, Leonardo da Vinci. Nie sposób było tę wspaniałą postać pominąć w naszym rocznym kalendarium ludzi i wydarzeń. Prelegent Władysław Sosna stanął przed bardzo trudnym zadaniem nie tyle zaprezentowania sylwetki Leonarda, co jego spuścizny, jaką po sobie pozostawił, a o której mogliby z powodzeniem rozprawiać profesjonaliści z różnych dziedzin wiedzy. Stwierdzenie, iż Leonardo da Vinci był człowiekiem renesansu jest nazbyt wielkim skrótem myślowym nawet przy podkreśleniu jego wszechstronnych zainteresowań, gdyż jego odkrycia i wizje wynalazków technicznych wykroczyły daleko poza jego epokę i doczekały realizacji dopiero 200-300 lat później! Wiedza płynąca z obserwacji, prowadzenia doświadczeń w połączeniu z intuicją, to bardzo dużo, ale dopóty nie potrafimy tego czegoś zmierzyć, bo nie mamy odpowiednich narzędzi i ująć w formie matematycznej, realizacja najśmielszych pomysłów jest ograniczona, jeśli w ogóle możliwa. W tamtym czasie znajomość matematyki, podstaw mechaniki w szerokim jej ujęciu, materiałoznawstwo i metody wytwarzania różnych tworzyw czekały na kolejnych wynalazców w coraz węższym zakresie specjalizacji. Leonardo da Vinci był prekursorem postępu technicznego, ale wydaje się, że jego znaczenia polega na tym, że dochodząc do kresu możliwości dalszych poszukiwań unaocznił braki wiedzy w różnych dziedzinach i wytyczył nowe kierunki rozwoju nauki i techniki.
Czytaj dalej »
Wysłane 31 maja 2019 przez: Andrzej Żabka  Anna Flaga - prelegentka
i Józef Chmiel (prezes Oddziału) „Sztuka ponad wszystko – londyńskie muzea”, to był temat spotkania PTEw w Żorach w sobotę 25.05.2019 r. Prelegentem była Anna Flaga – absolwentka wydziału malarstwa ASP w Krakowie, a zarazem doktorantka w dziedzinie sztuk plastycznych. Autorka spotkania przedstawiła nam pięć wybranych prze siebie muzeów w Londynie, które sama zwiedziła w ekspresowym tempie dwóch dni. Londyńskie muzea są ogromne, a te wielkie przestrzenie wypełnione są największymi dziełami światowej sztuki. Ciekawostką jest to, że muzea w Londynie zwiedza się za darmo, a jedynie wystawy czasowe są płatne.
Muzeum Historii Naturalnej jest jedną z największych atrakcji Londynu. W muzeum tym znajdziemy eksponaty zwierząt prehistorycznych oraz współczesnych w ich naturalnych rozmiarach. Stanowią one największą atrakcję dla zwiedzających, a w szczególności dzieci.
Czytaj dalej »
Wysłane 21 maja 2019 przez: Ligia Jasiok  Dr hab. Jan Szturc - prelegent Podczas kolejnego spotkanie w bielskim Oddziale PTEw, które odbyło się 16 maja 2019 r., wyświetlono film dokumentalny „Dzieło łaski” poświęcony ewangelickim kościołom neogotyckim na Górnym Śląsku.
Obraz ten został wyprodukowany w 2012 r. przez Telewizję Polską w Katowicach na zlecenie Diecezji Katowickiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. W filmie oprócz pokazania i krótkiego omówienia wybranych budynków kościelnych, znalazły się także komentarze prof. Ewy Chojeckiej, dr hab. Irmy Koziny, prof. Jerzego Buzka i ks. bp. Tadeusza Szurmana – inicjatora tej produkcji.
Czytaj dalej »
Wysłane 18 maja 2019 przez: Michał Jadwiszczok  Gość: diak. Aleksandra Błahut-Kowalczyk (na tle okna) 11-12 maja 2019 r. w Poznaniu z inicjatywy Oddziału PTEw w Poznaniu, przy współpracy z Parafią Ewangelicko-Augsburską, odbyły się I Ewangelickie Dni Kultury. Tematem postarano się nawiązać do hasła przyjętego na rok 2019 w Kościele Luterańskim: Rok troski o stworzenie.
Pierwszego dnia zebrani mogli uczestniczyć w odsłonięciu wystawy fotografii Romualda Długosza ukazującej piękno przyrody, zarówno flory jak i fauny. Autor, Pomorzanin z urodzenia, a biolog i medyczny diagnosta laboratoryjny z wykształcenia, obecnie na emeryturze może oddawać się swojej wieloletniej pasji jaką jest fotografia. Członek Sekcji Fotograficznej Stowarzyszenia Marynistów Polskich już drugi raz gości z wystawą w progach poznańskiej parafii. Od kilku lat regularnie wystawia swoje prace zarówno w regionie jak i poza nim.
Czytaj dalej »
Wysłane 17 maja 2019 przez: Danuta Kubala  Ks. Karol Macura - prelegent Tradycyjnie już w pierwszy poniedziałek miesiąca, 6 maja, w jaworzańskim Oddziale PTEw odbyło się kolejne spotkanie. Temat „Leonardo da Vinci – największy artysta renesansu w 500. rocznicę śmierci” przedstawił ks. Karol Macura z Drogomyśla. Prelegent na podstawie 50 wyświetlonych slajdów skupił się na istocie geniuszu Leonarda da Vinci, gdyż rzeczywiście trzeba go nazwać geniuszem.
 Leonardo da Vinci (1452-1519) Leonardo da Vinci – włoski renesansowy malarz, architekt, filozof, muzyk, pisarz, odkrywca, matematyk, mechanik, anatom, wynalazca, geolog i rzeźbiarz – urodził się 15 kwietnia 1452 r. w Anchiano we Włoszech. W rozumieniu współczesnym nie miał nazwiska, gdyż „da Vinci” oznacza „z miasta Vinci”.
Powszechnie uważa się Leonarda za jednego za największych malarzy wszystkich czasów i właśnie talent malarski przysporzył mu największej popularności. Dwie z jego prac, „Mona Lisa” i „Ostatnia Wieczerza” zajmują czołowe miejsca na listach najsławniejszych portretów i dzieł malarstwa. W Polsce szczególnie znany jest obraz „Dama z gronostajem” znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie. Do czasów dzisiejszych przetrwało najprawdopodobniej 15 jego obrazów.
Czytaj dalej »
Wysłane 15 maja 2019 przez: Ligia Jasiok  Ks. Jan Badura - prelegent Kolejne spotkanie bielskiego Oddziału PTEw odbyło się 11 kwietnia 2019 r. Gościem był ks. Jan Badura, który przedstawił prelekcję „Rola plebani ewangelickiej”.
Prelegent przedstawił różne sytuacje związane z funkcjonowaniem plebani. W okresie powojennym plebanie ewangelickie odegrały dużą rolę w stabilizacji życia religijnego. Równocześnie pojawiły się nowe formy aktywności parafialnej, zarówno w zakresie nauczania katechetycznego jak i organizacji przedsięwzięć angażujących dzieci i młodzież. Ks. Jan Badura podkreślił także znaczenie organizowanych spotkań ekumenicznych czy kulturalnych, np. w zakresie promocji książek i spotkań autorskich.
Wysłane 04 maja 2019 przez: Andrzej Żabka  Mateusz Krzesiński - prelegent „Czym jest Biblia?” – to pytanie było omawiane na spotkaniu PTEw w Żorach 27 kwietnia 2019 r. Gościem spotkania był pastor Mateusz Krzesiński, wykładowca Wyższej Szkoły Teologiczno-Humanistycznej. Prelekcję rozpoczął wątkiem biograficznym, przybliżając zebranym etapy swej zawiłej, pełnej niepokojów drogi do Biblii i jej przekazu.
Inspiracją do chęci poznawania i zbliżania się do Bożej prawdy była Ewangelia, a następnie jej wpływ na proces przemiany duchowej i w konsekwencji świadomość, że jedynym ratunkiem, właściwą drogą i prawdą jest Jezus Chrystus.
Przechodząc do podstawowego tematu, prelegent przedstawił Biblię jako najbardziej znaną, świętą księgę na świecie, będącą arcydziełem literackim, stanowiącym zarazem olbrzymią bibliotekę, powstałą na przestrzeni 1500 lat, tworzoną przez wielu autorów powołanych i natchnionych przez Ducha Świętego do spisania jej treści.
Czytaj dalej »
Wysłane 01 maja 2019 przez: Władysław Sosna  Ks. dr Józef Pindór (1864-1919) W pierwszy kwietniowy czwartek, 4 kwietnia, wystąpił ks. Marek Londzin, który przypomniał postać ks. dr. Józefa Pindóra (1864-1919). Rodzice – wójt i rolnik w Lesznej Jan i Helena z domu Kozieł, mieli czterech synów: Jana, Józefa, Pawła i wcześnie zmarłego chłopaczka o nieznanym imieniu. Paweł pozostał na ojcowiźnie, dwaj najstarsi Jan i Józef zostali duchownymi, obaj z tytułem doktora. Pierwszemu z nich danym było pracować w zborze cieszyńskim w trudnym okresie wzmagania się napięć narodowościowych. Ks. Jan był duchownym całkowicie oddanym Kościołowi, ale i tym, który odmówił współudziału w dyskryminacji miejscowych współwyznawców po stronie ks. dr. Teodora Haasego, za co przyszło mu ponieść karę wydalenia ze zboru i podjęcia służby na dalekich kresach odrodzonej Rzeczypospolitej. Ks. Józef od początku skierowany do pracy wśród obcych, bardzo przysłużył się w utrwaleniu dzieła Reformacji wśród Chorwatów, ale gdy po latach przyszło mu stanąć wśród swoich, nie umiał się znaleźć, gdyż wszelkie więzi z ziemią, z której wyszedł zostały przygaszone. O ile ks. Jan w Cieszynie pozostawił swój wyraźny ślad, a dzięki „Pamiętnikowi” (Cieszyn 2009) mogliśmy poznać wiele szczegółów jego życiorysu, o tyle ks. Józef w cieszyńskim środowisku jest zupełnie zapomniany, podobnie jak jego mogiła na cmentarzu ewangelickim w Cieszynie pomimo, iż w miejscu jego działalności jego zasługi są nietuzinkowe.
Czytaj dalej »
|
