Wiesława Pawletko - prelegentka
Z uwagi na okres pandemiczny, członkowie Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego w Żorach postanowili dopiero po raz drugi w bieżącym roku, 10 grudnia 2021 r. zorganizować spotkanie członków i nie tylko, by wysłuchać relacji podróżniczki, Wiesławy Pawletko na temat Islandii. Spotkanie to planowano i zapowiadano już od dawna.
Pani Wiesława z wielkim entuzjazmem zaczęła opowiadać o tym, co zobaczyła w Islandii, przykuwając uwagę obecnych na spotkaniu. Islandia to wyspa odkryta przez Wikingów, o surowym klimacie, pozbawiona drzew, jej roślinność jest znikoma – porosty, mchy, trawy… W stolicy mieszka 117 tysięcy ludności, co stanowi prawie połowę ludności całego kraju. Mimo surowego klimatu, wyspa przyciąga rzesze turystów oglądających wieloryby, foki, ptactwo i inne zwierzęta. Popularnymi atrakcjami są spacer po lodowcu, kąpiel w wodospadach i basenach z wodą termalną, podziwianie wybuchóch gejzerów, pięknych wodospadów, jezior czy kolorowych wód.
Stolicą Islandii jest Reykjavik. To najstarsze miasto, zostało założone około 884 r. przez Ingorfura Aransaa, który nazwał je Rejkavik, czyli „Zatoka Dymów” unoszących się nad gorącymi źródłami często tam występującymi. W 1000 r. Islandia przyjęła chrześcijaństwo, wówczas ustanowiono tam biskupstwo. Najsłynniejszą budowlą miasta jest świątynia luterańska. Kościół budowano przez ponad 60 lat, a do użytku oddano go w 1986 roku i nadano mu imię Pastora Petursona – słynnego na Islandii poety twórcy psalmów i hymnów. Kościół ten od przodu przypomina statek kosmiczny, a w środku jest niemal pusty, co robi duże wrażenie na zwiedzających. Najważniejszym elementem wyposażenia kościoła są okazałe organy, których dźwięk potęguje surowość wnętrza. Warto wjechać na dzwonnicę, by podziwiać wspaniałą panoramę miasta z wysokości 75 metrów, skąd doskonale widać krajowe lotnisko.
Główna ulica prowadzi od kościoła nad morze, do portu i centrum miasta. Znajduje się tam jedna z najstarszych, kamiennych budowli stolicy – budynek wzniesiony przez Duńczyków w XVIII wieku, jako więzienne warsztaty, a dziś stanowi siedzibę rządu. Na postumencie stoi duński król Krystian IX, trzymający w dłoni islandzką konstytucję, którą wielkodusznie obdarzył swoją kolonię. Widok ponadto zdominował „Perlan” – ogromny metalowy zbiornik z wodą pochodzącą z gorących źródeł, używaną do ogrzewania miasta. Energia geotermalna stanowi najważniejsze źródło ciepła na wyspie, gdyż jest jej tam pod dostatkiem. Rozwój miasta nabrał tempa po uzyskaniu przez Islandię pełnej niepodległości w 1944 r. Pomimo kryzysu finansowego nie zaprzestano budowy nowego Centrum Konferencyjnego zwanego „Harfa” – cała zbudowana ze szkła wyglądającego niczym lód. W pięknej scenerii, tuż przy promenadzie biegnącej wzdłuż zatoki, znajduje się pomnik „Solfa” – stylizowana łódź wikingów – jest to bardzo popularny motyw często fotografowany przez mieszkańców i turystów. Wspaniały widok z platformy widokowej rozpościera się na dolinę i jezioro. Stąd widać również pięć stojących w rzędzie domków – są to letnia rezydencja premiera i siedziba władz parku oraz jeden z najstarszych kościołów na Islandii.
Tekst: Waltraud Froehlich, zdjęcia z Islandii: Wiesława Pawletko, zdjęcie ze spotkania: Andrzej Żabka
Odpowiedz