Henryk Raszka (1937-2014) – konstruktor budowlany

W 2017 r. przypada 80. rocznica urodzin dr inż. Henryka Raszki. Był on doświadczonym projektantem konstrukcji budowlanych, osobą bardzo znaną nie tylko w Ustroniu. ale na całym Śląsku Cieszyńskim. Warto przypomnieć jego postać.

Na listopadowym spotkaniu ustrońskiego Oddziału PTEw o Henryku Raszce mówiła prezes Towarzystwa Miłośników Ustronia, Bożena Kubień. Prelegentka mówiła bardzo szczegółowo o jego dokonaniach. W latach 70. 80. i 90. XX wieku współpracował on z katowickimi i cieszyńskimi architektami. Efektem tej współpracy są zrealizowane w duchu późnego postmodernizmu nowoczesne gmachy kościołów ewangelicko-augsburskich w Bażanowicach (1978 -1981), Wiśle Jaworniku (1981-1983), Cieszynie Marklowicach (1984-1987), Puńcowie (1984-1990) i Brennej (1985-1988), oraz rzymskokatolickiego zespołu klasztoru dominikanów w Ustroniu Hermanicach (1983-1988). Był także współtwórcą domu parafialnego w Ustroniu (1983-1985), w którym odbyło się omawiane spotkanie.

Kościół ewangelicki
w Cieszynie Marklowicach

Kościół ewangelicki
w Bażanowicach

Nie sposób w krótkiej relacji ze spotkania wymienić wszystkie osiągnięcia zawodowe Henryka Raszki. Jesienią 1972 r. rozpoczął on pracę w ustrońskim oddziale Pracowni Projektów Budownictwa Ogólnego (PPBO) w Katowicach. Było to autorskie biuro architektów Henryka Buszki i Aleksandra Franty, które zorganizowano w związku z realizacją kompleksu uzdrowiskowego w dzielnicy Zawodzie w Ustroniu. W styczniu 1985 r. został głównym projektantem w PPBO i kierownikiem tego Oddziału. Grupa, którą kierował nie ograniczała się jedynie do zespołu leczniczo-sanatoryjnego na Zawodziu, ale opracowywała projekty dla całego Śląska, głównie wysokich 18-27 kondygnacyjnych konstrukcji.

Druga od prawej Bożena Kubień - prelegentka

W czasie wieloletniej pracy w PPBO Henryka Raszka dał się poznać jako racjonalizator i wynalazca. Cztery jego rozwiązania zostały uznane za wynalazki przez Urząd Patentowy. Był także autorem kilkunastu fachowych publikacji naukowo-technicznych.

Równolegle z pracą zawodową Henryk Raszka pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji społecznych w stowarzyszeniach branżowych. Należał od 1961 r. do Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, a w latach 1981-1984 pełnił funkcję przewodniczącego jego Oddziału Wojewódzkiego w Bielsku-Białej. Przez wiele lat zasiadał w Radzie Programowej periodyków naukowych „Inżynieria i Budownictwo” oraz „Przegląd Budowlany”.

W listopadzie 1994 r. od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Bielsku-Białej otrzymał zezwolenie w zakresie projektowania, kierowania i nadzorowania robót budowlanych w obiektach zabytkowych.

Za działalność zawodową i związane z nią osiągnięcia został wyróżniony miedzy innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1984), Złotą Honorową Odznaką Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, Złotą i Srebrną Odznaką Naczelnej Organizacji Technicznej, oraz niezwykle ważnym i bardzo przez niego cenionym wyróżnieniem nadanym przez Zarząd Oddziału PZiTB we Wrocławiu za wybitne osiągnięcia zawodowe – medalem im. prof. Ludomira Suwalskiego.

Mimo więzów rodzinnych, które łączyły go z Cieszynem, bardzo polubił ustrońskie uzdrowisko, w którym zamieszkał w latach 70. XX wieku. Potwierdzeniem tego było członkostwo od 1 lutego 1979 r. w Towarzystwie Miłośników Ustronia.

Na spotkanie przybyły osoby, które z nim współpracowały i których był przełożonym. Wspominano go jako niezwykle uczciwego, sprawiedliwego człowieka – takim go zapamiętano. Ich krótkie wspomnienia były pięknym zwieńczeniem spotkania.

Henryk Raszka zmarł 12 czerwca 2014 r. i spoczął w rodzinnym grobowcu Lewaków i Raszków na ewangelickim cmentarzu przy ulicy Bielskiej w Cieszynie.

Tekst i zdjęcia: Michał Pilch