Dr hab. Grażyna Kubica - prelegentka
Bielski Oddział PTEw zorganizował w dniu 14 marca spotkanie, na którym prelekcję „Bielskie diakonise – pielęgniarki ze Śląskiego Ewangelickiego Domu Sióstr”, wygłosiła dr hab. Grażyna Kubica z Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
W okresie Reformacji instytucja zakonów została zlikwidowana, ale później powstawały diakonaty, w których siostry nazywano diakonisami. Były to kobiety, na ogół samotne, żyjące we wspólnotach i poświęcające się pracy społecznej – charytatywnej.
Historia powstania tych środowisk rozpoczęła się w drugiej połowie XIX w. Na Śląsku Cieszyńskim pierwszy ewangelicki Dom Sióstr Diakonis utworzono w 1892 r., dzięki zaangażowaniu ks. dr Teodora Haasego, w szpitalu ewangelickim w Cieszynie. Natomiast w Bielsku inicjatywa utworzenia Śląskiego Ewangelickiego Domu Diakonis pojawiła się na początku 1900 r. Do budowy przystąpiono w 1904 r. według projektu bielskiego architekta Karola Schulza. Zakłady oddano do użytku 18 grudnia 1905 r.
Do powstałego diakonatu przeniesiono z Cieszyna ok. 80 sióstr diakonis umieszczając je w nowym budynku przy ul. Modrzewskiego i Listopadowej, i powierzając im opiekę nad chorymi w bielskim szpitalu, pracę w ewangelickim sierocińcu oraz w miejskim domu opieki.
Dom Sióstr Diakonis prowadził działalność charytatywną aż do początku II wojny światowej, gdy na skutek działań wojennych przestał on istnieć. Diakonise, narażone na prześladowania ze strony na okupanta, rozproszyły się po kraju. W opuszczonym obiekcie urządzono Dom Małych Dzieci.
W powojennym okresie polityka państwa polskiego nie sprzyjały pracy diakonijnej. Placówki wyznaniowe zostały w większości rozwiązane. Dotyczyło to również budynku Domu Diakonis w Bielsku, który został upaństwowiony i przechodził różne koleje losu, aż ostatecznie został przekazany Prokuratorze Okręgowej w Bielsku-Białej, która w nim siedzibę do dziś.
Prelekcja wywołała bardzo ożywioną dyskusję.
Tekst i zdjęcia: Ligia Jasiok
Odpowiedz