Bielski oddział PTEw w okresie wakacyjnym spotkał się 20 lipca. Prelegentem był prezes Oddziału PTEw w Jaworzu – Leopold Kłoda. Prelekcja zapoznała nas z dalszym rozwojem Reformacji w Europie – tym razem w Szwajcarii. Głównymi postaciami byli tam Ulrich Zwingli (1484-1531) i Jan Kalwin (1509-1564). Prelegent przedstawił szczegóły ich działalności reformatorskiej, które doprowadziły do utworzenia nowego Kościoła.
Ulrich Zwingli pochodził z miejscowości Toggenburg we wschodniej Szwajcarii. Rodzice zapewnili mu doskonałą edukację, ponadto miał dar do języków, czytał Biblię w językach greckim i hebrajskim. Biblię traktował jako najważniejszą księgę w zakresie spraw religijnych. Przeprowadził reformę Kościoła w Zurychu w 1519 r. Swoją działalność reformatorską rozwinął właśnie w Zurychu, ale starał się kontynuować Reformację w całej Szwajcarii. Jego największym sukcesem było wprowadzenie w 1528 r. nowego wyznania w jego rodzinnym Zurychu.
Jan Kalwin był Francuzem, który po raz pierwszy przybył do Genewy w 1536 r., gdy zerwał z Kościołem rzymskim. Był najmłodszym z reformatorów. W 1523 r. podjął studia teologiczne. Studiując pisma Lutra oddalał się od katolicyzmu. W 1528 r. otrzymał tytuł magistra, po czym rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Orleanie, co było też życzeniem ojca dbającego o jego edukację. Studia kontynuował w Paryżu, Bourges, tytuł doktora prawa otrzymał w 1531 r. Gdy zmarł jego ojciec wrócił do Paryża gdzie przystąpił do protestantów. Gdy Kalwin napisał mowę inauguracyjną, a w przemówieniu rektor opowiedział się za tezami Lutra i negatywnie odniósł się do ówczesnego Kościoła, doszło do skandalu, co spowodowało, że obaj musieli opuścić miasto. Wiele wówczas podróżował, był we Włoszech, Szwajcarii, po czym wrócił w strony rodzinne. Niedługo jednak musiał opuścić Francję z uwagi na rozpoczęte prześladowania innowierców. Wtedy udał się do Bazylei, gdzie wydał swe główne dzieło: „Ustanowienie Religi Chrześcijańskiej”.
Tak więc Kalwin został czołową postacią ruchu reformacyjnego. W 1536 r. osiadł w Genewie, gdzie przeorganizował miejscowy Kościoła wprowadzając zarazem dyscyplinę moralną. To powodowało, że rozwijała się przeciwko niemu opozycja i po dwóch latach pobytu w Genewie musiał opuścić miasto. Udał się do Strasburga, gdzie oddał się pracy naukowej. Kalwin zaczął tworzyć spójny system religijny na bazie Pisma Świętego. W1539 r. poślubił wdowę, z którą przeżył 10 lat. W tym roku też rada Genewy zwróciła się do Kalwina by wrócił do miasta, na co mimo obaw zdecydował się. Ponownie organizował tam życie społeczne w duchu religijnym. W 1559 r. powstała akademia teologiczna rozpowszechniając idee reformacyjne. Kalwin sprawował faktyczną władzę w Genewie, chociaż nie pełnił żadnej oficjalnej funkcji, cieszył się jednak najwyższym autorytetem. Wówczas Genewa stała się silnym ośrodkiem reformacyjnym, zwana była „protestanckim Rzymem”. Genewa stała się nie tylko centrum Reformacji szwajcarskiej, ale także ważnym ośrodkiem światowej gospodarki. Kalwin zmarł w 1564 r., pochowano go na cmentarzu w Genewie.
Tekst: Ligia Jasiok, zdjęcie: Jacek Bartnik
Odpowiedz