Diak. Aleksandra Błahut-Kowalczyk - prelegentka
Gościem czerwcowego spotkania katowickiego Oddziału PTEw (21 czerwca) była luterańska teolog i diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk, którą przedstawiła słuchaczom prof. Grażyna Szewczyk, podkreślając wszechstronną aktywność goszczącej autorki, która zajmuje się działalnością duszpasterską na rzecz kobiet, publicystyczną, biblijną, radiową (m.in. w Radio Katowice, czy Radiu CCM), a także pisarską i poetycką. Czerwcowe spotkanie w katowickiej parafii poświęcone zostało właśnie pisarskiej aktywności luterańskiej teolog, przede wszystkim jej tomikom rozważań o charakterze religijnym, prozie uwzględniającej zarówno własne przeżycia, jak też refleksje dotyczące świata, ludzi i otaczającej rzeczywistości. Spotkanie z twórczością Aleksandry Błahut, zatytułowane „Ze Słowem Bożym w ogrodzie życia”, poprowadziła dr Aneta Sokół, urozmaicając rozmowę z autorką prezentacją przedstawiającą formę graficzną omawianych publikacji – wzbogaconych pięknymi fotografiami autorstwa Dariusza Wantuloka (obecnego także na spotkaniu), które stanowią tło sygnalizowanych czytelnikom myśli, spostrzeżeń i przytaczanych wersetów biblijnych (m.in. tomiki „Otulić się Tobą Panie…”, 2006 czy „Przy źródle. Psalm 25. w miniaturach biblijnych”, 2009).
Przybliżając charakter prezentowanej prozy, prowadząca zaznaczyła, że jej tematem – najogólniej określając – jest życie z całym bogactwem doświadczeń, ale jednocześnie z towarzyszącym mu poszukiwaniem oparcia w pięknie stworzenia, dostrzeganym prawdziwie wtedy, gdy towarzyszy nam Słowo Boże, gdy pielgrzymujemy przez własny ogród życia z mądrością prawd biblijnych. Przytaczając fragmenty rozważań (m.in. z tomiku „Otulić się Tobą…”), Aneta Sokół ukazała, jak ważny jest dla autorki kontakt z naturą, jak refleksjom i biblijnym rozważaniom towarzyszy górski krajobraz, beskidzkie polany, rozkwitający ogród czy wiosenny potok. W odpowiedzi na stawiane pytania Aleksandra Błahut-Kowalczyk podzieliła się ze słuchaczami m.in. refleksją, że owo wyczulenie na przyrodę towarzyszyło jej niemal od dzieciństwa, gdy miała okazję spędzać czas w rodzinnym, zadbanym ogrodzie, wzrastając jednocześnie wśród bliskich doceniających prawdę, autentyczność wiary i poświęcenie dla bliźnich (jako wnuczka dr. Jana Kubisza). Opowiedziała również o początkach swego „kobiecego” cyklu książek, które zrodziły się z odkrytej pasji pisania, ale także jako swego rodzaju osobista terapia w szczególnie trudnym okresie życia; powstały z bolesnych doświadczeń i ze zrodzonego z nich pragnienia podzielnia się z innymi swoim „światem”, przemyśleniami i religijną wrażliwością.
Kolejną wyróżnioną cechą pisarstwa goszczącej autorki są utrwalone na kartach tomików przeżycia i doświadczenia innych – bliskich, znajomych, osób poznanych, czasem ciężko doświadczonych, chorych, a szczególnie „świat” kobiet i bogactwo ich mądrości życiowej, które wydaje się być cennym dziedzictwem duchowym. To „bliska sercu” pastorowa uczyła, że dzieci są skarbem wypożyczonym, który trzeba zaopatrzyć w „umiłowanie Domu Bożego”, a potem oddać światu, aby szły własną drogą. „Czy możemy mówić o jakiejś kobiecej wspólnocie, solidarności, nawet rozdzielonej czasem i odległością”? – pytała prowadząca. Aleksandra Błahut-Kowalczyk podkreśliła, że pewne doświadczenia stanowią zauważalne archetypy, które odciskają na nas swoje piętno, powtarzalne w każdym pokoleniu „figury” życiowe przeżywamy na swój indywidualny sposób, ale one nas łączą właśnie wspólnotą doświadczeń i prawdą życia. One także budują naszą duchową tożsamość, zarówno doświadczenia „kobiece”, jak i po prostu ludzkie, w tym kontakt z ludźmi „głęboko traktującymi życie”, „oddanymi służbie bliźnim”; o tych postawach, wyniesionych także z domu rodzinnego, zaszczepionych przez krąg najbliższych osób kształtujących także duchową tożsamość duszpasterską i pisarską, mówiła autorka.
Rozmowa nad dominantami rozważań luterańskiej diakon prowadziła do wspólnej refleksji, że nie można rozważać słowa biblijnego w oderwaniu od własnego życia, doświadczeń innych ludzi, świata i własnych nad nim przemyśleń. W tym kontekście, i w kontekście także przywołanego tomiku „Przy źródle”, autorka podkreśliła znaczenie prawdy w naszym życiu – prawdy czasem bolesnej i niewygodnej, ale nawet w tej postaci oczyszczającej i wyzwalającej. Nawiązując do osobistych trudnych przeżyć (m.in. z posługi pełnionej w parafiach opolskich), przypomniała słuchaczom, że tylko nasza własna „prawda” życiowa przygotowuje do dalszego godnego życia, w tym do służby innym. Wspomniany tomik „Przy źródle”, poświęcony rozważaniom nad Psalmem 25, może stanowić zachętę autorską do zatrzymania się nad Słowem Bożym i – poprzez lekturę biblijną – wsłuchania się we własny wewnętrzny świat myśli, własnych prawd i wartości. Zaproponowane czytelnikom miniatury biblijne – oryginalna forma rozważań przywołująca wątki nowo- i starotestamentowe, na tle urzekających fotografii z natury może pozwolić na nowo odkrywać biblijne przesłania w wersetach zdawałoby się znanych i czytanych, przywoływanych w dzisiejszym rozedrganym, niespokojnym świecie. „Wyobraźmy sobie rozmowę z Jezusem Chrystusem przy wodopoju. Jesteś tylko Ty i On. Wokoło rozlega się cisza przerywana szeptem wody i Słowem Zbawiciela. To, co słyszysz, nadaje sens Twemu istnieniu” – cytowała prowadząca zdanie ze wstępu „Przy źródle”. W podsumowaniu podkreśliła, że z jednej strony – cisza i mądrość przyrody, z jej powtarzalnością, przybliża nas do Słowa Bożego, o czym przekonuje prezentowana proza, z drugiej – tak ważna dla autorki – prawda życia, nawet bolesna, ale decydująca o naszej tożsamości i postawach życiowych.
Aleksandra Błahut-Kowalczyk i Aneta Sokół
Czerwcowe spotkanie było także okazją do zaprezentowania przez Aleksandrę Błahut-Kowalczyk najnowszej poetyckiej książki, zbioru wierszy „Przystanek cisza” (2014) ze zdjęciami Romualda Długosza. Czytając wybrane utwory autorka podzieliła się ze słuchaczami refleksją, że poezja jest niejako kolejnym etapem jej pisarstwa, ta kondensująca przemyślenia nad światem forma wypowiedzi była kolejnym „ratunkiem” pośród niełatwych osobistych doświadczeń, stając się jednocześnie wewnętrzną potrzebą duchową, potrzebą dalszego dzielenia się swoim bogactwem wiary i refleksji nad życiem.
W podsumowujących uwagach prof. Grażyna Szewczyk podkreśliła bogactwo poetyckiego świata Aleksandry Błahut-Kowalczyk, a także zaznaczyła, że jest to z jednej strony poezja postrzegająca otaczające nas sprzeczności i niedoskonałość świata, które jednak zostają połączone w poetycką całość, z cennym dla czytelnika przesłaniem; podkreśliła także, że w zaprezentowanym pisarstwie z całą jego różnorodnością jednak najważniejsze jest Słowo Boże.
Na zakończenie spotkania zainteresowani mogli nabyć poetyckie tomiki („Przystanek cisza” 2014; „Do domu” 2006), otrzymując osobiste wpisy autorki. Było to zarazem ostatnie przedwakacyjne spotkanie katowickiego Oddziału PTEw, zakończone szczególnym podziękowaniem dla gościa, podziękowaniem za ukazanie własnej twórczości i osobiste zaprezentowanie indywidualnej drogi pisarskiej. Spotkanie było także inspiracją do lektury kolejnych tomików luterańskiej autorki, do wsłuchania się w jej poezję i kobiece refleksje nad światem.
Tekst: Aneta Sokół
Odpowiedz